قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل در تاریخ ۲۹ تیرماه ۱۳۹۴ توسط پانزده عضو دائم و غیر دائم این شورا تصویب گردید.
این قطعنامه با هدف تأکید بر «طرح جامع مشترک اقدام» که در تاریخ ۲۳ همان ماه میان نمایندگان ایران و ۱+۵، مورد توافق قرار گرفت، صادر گردیده
ترجمه دقیق و کارشناسانه Joint Comperihensive Plan of Action است که نام رسمی انگلیسی آن می‌باشد اما به اشتباه در ادبیات سیاسی داخلی به «برنامه جامع اقدام مشترک» یا «برجام» شهرت یافته است. از مسایل حقوقی مهم در این قطعنامه، به رسمیت شناختن نتایج حاصل از هر سه توافق ژنو، لوزان و وین است. از این رو هر آنچه که در هر کدام از توافقات سه‌گانه فوق حاصل شده، قابل حذف نبوده و لازم‌الاجرا است.
در این قطعنامه، بستری برای اجرای آن مطرح شده است که وابسته به فضای سایبر و تکنولوژی‌های مربوطه می‌باشد اما نسبت به آن چنان‌که شایسته و لازم است، توجه نشده. لذا در این مقاله بررسی تهدیدات راهبردی سایبرنتیک قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ انجام می‌پذیرد
این مقاله در سال ۱۳۹۴ و پیش از امضای توافق برجام تدوین و ارائه شد.
متن کامل مقاله را از لینک زیر دریافت کنید
